Νεολιθικοὶ  οἰκισμοὶ  τῆς περιοχῆς Σούρπης – Πτελεοῦ

                  Στὴν τρίτη ὁμάδα τῶν νεολιθικῶν οἰκισμῶν τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι  ἀναπτύχθηκαν στὸ νότιο  τμῆμα της, στὸ τμῆμα, δηλαδή, ποὺ  ἀρχίζει  ἀπὸ τὴν  σημερινὴ «Κεφάλωση», τὸν «Ἄμφρυσο Ποταμό» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καί,  περιλαμβάνοντας τὶς  πεδιάδες τῆς Σούρπης καὶ τοῦ Πτελεοῦ, φτάνει μέχρι τὸ  Τραγοβοῦνι, στὸ μέρος στὸ ὁποῖο στὴν σημερινὴ περιοχή, κυριαρχοῦν τὰ χωριὰ Σούρπη,  Πτελεός, Ἀχίλλειο, Ἅγιοι Θεόδωροι καὶ Γάβριανη ἐντοπίστηκαν ἴχνη τῶν παρακάτω τεσσάρων  νεολιθικῶν  οἰκισμῶν: 1. «Βουλοκαλύβα», 2. «Πουρναρόλακα», 3. «Καμάρα» καὶ 4. «Γρίτσα».

               Στὴν   περιοχὴ τοῦ  σημερινοῦ  Πλατάνου, κοντὰ στὸν «Ἄμφρυσο Ποταμό», ἀναπτύχθηκε  ὁ οἰκισμὸς «Βουλοκαλύβα», ἕνας οἰκισμὸς μὲ τὴ δική του ἰδιαίτερη ἱστορία.

                Ἡ «Βουλοκαλύβα» ἦταν ἕνας οἰκισμὸς ἀπομονωμένος, λίγο μακριὰ  ἀπὸ τοὺς οἰκισμοὺς τῆς περιοχῆς τοῦ «Κουάριου Ποταμοῦ».  Ἡ «Βουλοκαλύβα»  ἦταν    ἕνας  ἀπὸ τοὺς νεότερους νεολιθικοὺς οἰκισμοὺς τῆς περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ, ἀφοῦ ἱδρύθηκε καὶ δραστηριοποιήθηκε μόνο κατὰ τὴν Νεότερη καὶ τὴν Τελικὴ Νεολιθικὴ Ἐποχὴ. Διαβάστε περισσότερα

Νεολιθικοὶ  οἰκισμοὶ  τῆς περιοχῆς τοῦ «Κουάριου Ποταμοῦ»

          Στὴν κοιλάδα τοῦ σημερινοῦ «Ξηριᾶ», τοῦ «Κουάριου Ποταμοῦ» τῆς ἀρχαιότητας, ἀναπτύχθηκαν, τέσσερες νεολιθικοὶ  οἰκισμοί. Χρησιμοποιῶντας, καὶ πάλι, τὶς ὀνομασίες τὶς ὁποῖες προσέδωσαν σ’ αὐτοὺς οἱ  ἀρχαιολόγοι ἀνασκαφεῖς καὶ ἐρευνητές, μὲ βάση τὶς σύγχρονες  ὀνομασίες τῶν τοποθεσιῶν τους, οἱ οἰκισμοὶ αὐτοὶ εἶναι  1. τὸ «Καρατζάνταλι», 2. τὰ «Ζερέλια», 3. ἡ «Μαγοῦλα Ἀμπέλια Ἁλμυροῦ» καὶ 4. ἡ «Ἁλμυριώτικη Μαγοῦλα».

          Ἀπὸ  τοὺς τέσσερες αὐτοὺς νεολιθικοὺς οἰκισμοὺς οἱ τρεῖς, τὸ «Καρατζάνταλι», ἡ «Μαγοῦλα Ἀμπέλια Ἁλμυροῦ» καὶ ἡ «Ἁλμυριώτικη Μαγοῦλα», ἱδρύθηκαν καὶ ὑπῆρξαν κατὰ τὴν Ἀρχαιότερη Νεολιθικὴ Ἐποχὴ καὶ συνέχισαν νὰ ὑπάρχουν καὶ κατὰ τὴν Μέση Νεολιθική, στὸ τέλος τῆς ὁποίας τὸ  «Καραντζάνταλι» καὶ ἡ «Μαγοῦλα Ἀμπέλια Ἁλμυροῦ» ἔπαψαν νὰ ὑπάρχουν,  ἀπὸ  ὅσα μπορεῖ    κάποιος νὰ συμπεράνει  ἀπὸ τὴν ἔλλειψη νεότερων εὑρημάτων. Ἀντίθετα ὁ οἰκισμὸς «Ἁλμυριώτικη Μαγοῦλα» ἐξακολούθησε νὰ ὑπάρχει  καὶ νὰ δραστηριοποιεῖται  καὶ κατὰ τὴν Νεότερη καὶ τὴν Τελικὴ Νεολιθικὴ Ἐποχή.

          Ὁ νεολιθικὸς οἰκισμὸς «Ζερέλια»  ἱδρύθηκε κάπου μεταξὺ τοῦ τέλους τῆς Ἀρχαιότερης καὶ τῆς ἀρχῆς τῆς Μέσης Νεολιθικῆς Ἐποχῆς καὶ ὑπῆρξε καὶ κατὰ τὴν Νεότερη καὶ Τελικὴ Νεολιθικὴ ἀλλὰ καὶ στὶς  κατοπινὲς ἐποχές. Διαβάστε περισσότερα

                                  Νεολιθικοὶ  οἰκισμοὶ  τῆς  περιοχῆς τοῦ «Χαλαίου Ποταμοῦ»

Στὸ βόρειο  τμῆμα τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ, στὴν    περιοχὴ τοῦ  σημερινοῦ «Χολορέματος», τοῦ «Χαλαίου Ποταμοῦ» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴν περιοχή, δηλαδή, στὴν ὁποία στὴν σημερινὴ ἐποχὴ κυριαρχοῦν τὰ χωριὰ Πέρδικα, Φυλάκη, Μαυρόλοφος, Ἀργιλλοχώρι, Ἀϊδίνι, Μικροθῆβες καὶ Νέα Ἀγχίαλος, δημιουργήθηκαν καὶ δραστηριοποιήθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Νεολιθικῆς Ἐποχῆς  δέκα συνολικῶς νεολιθικοὶ οἰκισμοί. Χρησιμοποιῶντας τὶς ὀνομασίες,  τὶς ὁποῖες προσέδωσαν σ’ αὐτοὺς οἱ ἀρχαιολόγοι ἀνασκαφεῖς καὶ ἐρευνητὲς αὐτῶν, μὲ βάση κυρίως τὶς σύγχρονες ὀνομασίες τῶν τοποθεσιῶν τους, οἱ δέκα αὐτοὶ νεολιθικοὶ οἰκισμοί, εἶναι οἱ ἑξῆς:

1. «Πύρασος», 2. «Ἀϊδινιώτικη Μαγοῦλα», 3. «Πέρδικα 1 – Νταουτζιά», 4. «Πέρδικα 2», 5. «Φθιώτιδες Θῆβες», 6. «Κόμβος Μικροθηβῶν». 7. «Μπελίτσι», 8. «Μύλος Βαΐτση», 9. «Καρατζαγλί», καὶ 10. «Φυλάκη».

Ἀπὸ  τοὺς δέκα αὐτοὺς οἰκισμοὺς οἱ πέντε,  1. «Πύρασος»,  2. «Ἀϊδινιώτικη Μαγοῦλα»,  3. «Μύλος Βαΐτση»,  4. «Πέρδικα 1 – Νταουτζιά» καὶ 5. «Πέρδικα 2», ὑπῆρξαν καὶ δραστηριοποιήθηκαν σ’ ὁλόκληρη τὴν Ἀρχαιότερη Νεολιθικὴ Ἐποχὴ, ἀπό, περίπου, τὰ  ἔτη 6.700/6.500 μέχρι τὰ  ἔτη 5.800/5.600 π.Χ. Διαβάστε περισσότερα

Διακοινοτικὲς ἐπαφὲς καὶ ὁμαδοποιήσεις

τῶν νεολιθικῶν οἰκισμῶν τῆς περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ

Οἱ κοιλάδες καὶ τὰ νερὰ τῶν ποταμῶν καὶ γενικῶς οἱ πηγὲς τοῦ νεροῦ θεωροῦνταν τὰ πιὸ κατάλληλα μέρη γιὰ τὴν ἵδρυση καὶ τὴν ἐγκατάσταση τῶν οἰκισμῶν  ἀπὸ  τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι  ἔζησαν κατὰ τὴν Νεολιθικὴ Ἐποχὴ. Τέτοιες τοποθεσίες ἐπιλέγονταν  ἀπὸ  τοὺς νεολιθικοὺς ἀνθρώπους  γιὰ νὰ ἐγκαταστήσουν  τοὺς οἰκισμούς τους.  Μὲ τέτοιου εἴδους ἐπιλογὲς γιὰ τὴν ἐγκατάσταση τῶν οἰκισμῶν τους οἱ νεολιθικοὶ κάτοικοι εἶχαν εὔκολη πρόσβαση καὶ πολὺ κοντὰ τους τὸ  βασικότερο καὶ ἀναγκαιότερο  γιὰ τὴν ἐπιβίωσὴ τους ἀγαθό, τὸ  νερό.

Μὲ τὶς  νέες συνθῆκες τὶς ὁποῖες  οἱ ἴδιοι δημιούργησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μετάβασής τους  ἀπὸ τὴν «παλαιολιθικὴ» στὴν «νεολιθικὴ»   ζωή, τὸ  νερό, τὸ  ὁποῖο γιὰ τὸν παλαιολιθικὸ ἄνθρωπο χρησίμευε μόνο γιὰ νὰ κορέσει τὴν δίψα του ἤ καὶ νὰ δροσίσει τὸ σῶμα   του, κάτι, δηλαδή, ἀνάλογο μ’   αὐτὸ τῶν ἄλλων ζώων, τώρα ἦταν ἀπαραίτητο καὶ γιὰ πολλὲς ἄλλες δραστηριότητες καὶ ἀνάγκες του. Διαβάστε περισσότερα

Ποιοτικὴ βελτίωση τῆς ζωῆς

Οἱ ἄνθρωποι τῆς Νεολιθικῆς Ἐποχῆς ἔχτιζαν τὴν μόνιμη κατοικία τους κοντὰ στὶς  κατοικίες ἄλλων κατοίκων, γιατὶ τὸ θεωροῦσαν ὠφέλιμο καὶ ἔνιωθαν  περισσότερη ἀσφάλεια. Ἔτσι δημιουργήθηκαν μικροὶ οἰκισμοί, οἱ νεολιθικοὶ οἰκισμοί,  καὶ  ἀποτέλεσαν μικρὲς κοινωνίες στὶς  ὁποῖες ἀναπτύσσονταν ἀναγκαστικῶς κοινωνικὲς σχέσεις καὶ ἐπαφές, ὠφέλιμες γιὰ ὅλους.  Γινόταν  κατανοητὴ ἀπὸ ὅλους   ἡ  ὠφελιμότητα ἀπὸ  τὴν συγκατοίκησή τους   στὸν ἴδιο χῶρο  ἀλλά καἰ ἡ ἀναγκαιότητα ὕπαρξης  καὶ γενικῆς παραδοχῆς κανόνων  κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς, συμβίωσης  καὶ συνύπαρξης. Καὶ αὐτὸ ἦταν μεγάλη ἐξέλιξη σὲ σχέση  μὲ τὸν πλάνητα βίο τῆς Παλαιολιθικῆς Ἐποχῆς.

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ μὲ τὴν συνεχῆ ἀνάπτυξη τῶν τεχνικῶν ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων γινόταν συνεχῶς καὶ πιὸ ἄνετη. Ἀντὶ νὰ ἀσχολοῦνται συνεχῶς μὲ τὸ  νὰ βροῦν ὁ καθένας καρποὺς καὶ διάφορες ἄλλες τροφὲς  ἀπὸ τὸ   γύρω τους φυσικὸ περιβάλλον γιὰ νὰ ἐπιβιώνουν, ἄρχισαν νὰ καλλιεργοῦν οἱ ἴδιοι τὰ κατάλληλα φυτὰ σὲ χωράφια κοντὰ στὰ σπίτια τους καὶ ἀντὶ νὰ κυνηγοῦν γιὰ νὰ πιάσουν ἤ νὰ σκοτώσουν τὰ ἄγρια ζῶα γιὰ νὰ παίρνουν τὸ  κρέας τους ἔτρεφαν δικά τους ζῶα στὶς  αὐλὲς τῶν σπιτιῶν τους. Διαβάστε περισσότερα

Τεχνικὴ ἐξέλιξη καὶ καλλιτεχνικὴ πρόοδος

Ἡ τεχνικὴ ἐξέλιξη τοῦ νεολιθικοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἀσφαλῶς μία συνεχής, διαχρονική, μακροχρόνια πορεία. Στηριζόταν σὲ ἀτομικὲς κυρίως, ἄν ὄχι ἀποκλειστικῶς,  πρωτοβουλίες, σὲ πρωτοποριακὲς ἰδέες καὶ σκέψεις φωτισμένων ἀνθρώπων, σὲ ξαφνικὲς ἐμπνεύσεις καὶ τυχαῖες καὶ μεμονωμένες ἀνακαλύψεις. Τέτοια βήματα  προόδου καὶ ἐξέλιξης δὲν μπορεῖ    νὰ ἦταν προνόμια ἀνθρώπων κάποιων μόνο οἰκισμῶν. Παρουσιάζονταν διαχρονικῶς σὲ ὅλους  τοὺς οἰκισμούς, ὄχι βεβαίως τὴν ἴδια ἐποχὴ παντοῦ.    .

Ἡ εὕρεση καὶ ἡ ἐπιλογὴ τοῦ καταλληλότερου χώματος γιὰ τὴν καλύτερη καὶ ἀνθεκτικότερη ποιότητα τοῦ πηλοῦ, τὸ  κοσκίνισμα καὶ τὸ  καθάρισμα τοῦ χώματος  ἀπὸ πρόσθετα ἀκατάλληλα καὶ ἐπιβλαβῆ ὑλικά, ἡ ἀνάμιξη τοῦ καθαροῦ πηλοῦ μὲ βελτιωτικὰ τῆς ποιότητάς του ὑλικά, ἦταν βήματα προόδου.

Εἶναι μᾶλλον ἀδύνατον νὰ ἐξακριβωθεῖ    σὲ ποιὸν  ἀπὸ τοὺς νεολιθικοὺς οἰκισμοὺς τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ πρωτοπαρουσιάστηκε τὸ  καθένα  ἀπὸ τὰ βήματα αὐτὰ τῆς προόδου ἤ ἐὰν ἡ κάποια συγκεκριμένη ἀνακάλυψη ἤ  κάποια τεχνικὴ βελτίωσης ἦταν ἔμπνευση καὶ δημιουργία ἐγχώρια τῶν νεολιθικῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς Ἁλμυροῦ ἤ τὴν  διδάχτηκαν ἀπὸ ἄλλους πρωτοπόρους. Διαβάστε περισσότερα

Τὸ μεγάλο ἅλμα

ἀπὸ τὴν Παλαιολιθικὴ στὴν Νεολιθικὴ Ἐποχὴ

Ἡ ζωὴ τοῦ νεολιθικοῦ κατοίκου τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ, ὅπως καὶ γενικῶς ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Νεολιθικῆς  Ἐποχῆς, ἦταν ἀσφαλῶς πολὺ διαφορετικὴ  ἀπὸ ἐκείνη τῶν μακρινῶν προγόνων του, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν πολὺ πρὶν  ἀπὸ αὐτόν, κατὰ τὴν ἀπόμακρη Παλαιολιθικὴ καὶ Μεσολιθικὴ Ἐποχὴ.

Ἄν καί, ὅπως ἀναφέρθηκε σὲ προηγούμενες σελίδες, στὴν εὐρύτερη   περιοχὴ τοῦ  Ἁλμυροῦ δὲν ἔχουν ἐντοπισθεῖ   εὑρήματα τὰ ὁποῖα  νὰ παραπέμπουν σὲ ἀνθρώπινη παρουσία σ’ αὐτὴν κατὰ τὴν Παλαιολιθικὴ καὶ τὴν Μεσολιθικὴ Ἐποχὴ, εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου  τῆς Παλαιολιθικῆς καὶ τῆς Μεσολιθικῆς Ἐποχῆς, τὴν ὕπαρξη τοῦ ὁποίου στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τοῦ Ἁλμυροῦ,  γιὰ τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους προαναφέραμε,  θεωροῦμε δεδομένη, δὲν διέφερε, δὲν μπορεῖ νὰ διέφερε  πολὺ ἀπὸ τὴν ζωή τοῦ ἀνθρώπου τῆς Παλαιολιθικῆς καὶ Μεσολιθικῆς Ἐποχῆς τῶν ἄλλων περιοχῶν στὶς  ὁποῖες θεωρεῖται βεβαιωμένη ἡ ὕπαρξὴ του.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι  ὅσα γενικῶς ἰσχύουν γιὰ τὴν μετάβαση τῶν κατοίκων τῶν ἄλλων περιοχῶν  ἀπὸ τὴν Παλαιολιθικὴ στὴ Νεολιθικὴ Ἐποχὴ, ἰσχύουν στὸ ἴδιο βαθμὸ καὶ γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς Παλαιολιθικῆς  καὶ Νεολιθικῆς  Ἐποχῆς  τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ. Διαβάστε περισσότερα

Απὀ τὸ ὑπὸ ἔκδοση βιβλίο  Η {ΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ

Ἡ ζωὴ στὴ Νεολιθικὴ Ἐποχὴ

Εἰσαγωγικὸ σημείωμα

Ποιὰ ἦταν ἡ ἱστορία  καὶ πῶς ἦταν ὀργανωμένη καὶ διαμορφωμένη ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν κοινωνιῶν οἱ ὁποῖες δημιουργήθηκαν καὶ ἔζησαν στὴν εὐρύτερη   περιοχὴ τοῦ  Ἁλμυροῦ κατὰ τὴν Νεολιθικὴ Ἐποχὴ  στοὺς παραπάνω, ἐντοπισμένους καὶ ἀναγνωρισμένους στὴν ἐποχὴ μας, δεκαοκτὼ νεολιθικοὺς οἰκισμοὺς ἤ καὶ σὲ ἄλλους τῆς ἴδιας περιοχῆς οἱ ὁποῖοι ὁπωσδήποτε, πρέπει κατὰ τὴν ἐκτίμησὴ μας νὰ ὑπῆρχαν ἀλλὰ  δὲν ἔχουν ἀκόμη ἀνακαλυφθεῖ;

Ἀρχικῶς πρέπει ν’  ἀναφερθεῖ    καὶ νὰ γίνει δεκτὸ ὅτι εἶναι ὑπερβολικὰ δύσκολο, ἕως σχεδόν ἀδύνατο, ἀλλὰ καὶ ἀδιανόητο, νὰ δοθεῖ μία καὶ μόνη σαφής, κατατοπιστικὴ καὶ τεκμηριωμένη ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτό, ὅσο ἀναλυτικὴ καὶ ἄν εἶναι αὐτὴ   ἡ ἀπάντηση, ἡ ὁποία νὰ ἰσχύει καθολικῶς καὶ ὁμοιομόρφως γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα μεγαλύτερο τῶν 3.000 χρόνων, ὄπως αὐτὸ τῆς Νεολιθικῆς  Ἐποχῆς,  καὶ γιὰ τόσους διαφορετικοὺς οἰκισμούς, οἱ ὁποῖοι ἀπεῖχαν μεταξύ τους τοπικῶς ἀλλὰ καὶ χρονικῶς.  Εἶναι σὰν νὰ θέλουμε νὰ δώσουμε μία ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα «πῶς ἦταν ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων  ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Τρωικοῦ Πολέμου ὡς τὸν  20^ο αἰῶνα», δηλαδὴ γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα ἐπίσης 3.000 χρόνων περίπου. Διαβάστε περισσότερα

8. Ὁ νεολιθικὸς οἰκισμὸς «Γρίτσα»

Ἡ νεολιθικὴ οἰκιστικὴ θέση «Γρίτσα» βρίσκεται στὴν   περιοχὴ τοῦ  Πτελεοῦ. Ἡ «Γρίτσα» ἔχει ἀνασκαφεῖ  μεταξὺ 1951 καὶ 1953  ἀπὸ τὸν ἀρχαιολόγο Νικόλαο Βερδελῆ. Ἔχουν ἀνασκαφεῖ  ἕνα «προϊστορικὸ κτίριο» τὸ  ὁποῖο, κατὰ τὴ χρονολόγηση τοῦ ἀνασκαφέα, ἀνάγεται στὴ μεσοελλαδικὴ περίοδο,  ἀπὸ τὰ μέσα ἔως τὸ  τέλος τῆς τρίτης χιλιετίας π. Χ. καὶ πέντε θολωτοὶ  μυκηναϊκοὶ  τάφοι μὲ πολλὰ καὶ ἐνδιαφέροντα ἀρχαιολογικὰ στοιχεῖα, ὅπως καὶ ἕνας ἄλλος θολωτὸς τάφος στὴν γειτονικὴ   περιοχὴ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων.

Οἱ μηκυναϊκοὶ  τάφοι τοῦ Πτελεοῦ χρονολογήθηκαν μεταξὺ 1200 -1100 π. Χ. ἐνῶ ὁ τάφος τῶν Ἁγίων Θεοδώρων ἐκτιμήθηκε κατὰ δύο αἰῶνες περίπου ἀρχαιότερος, ἤτοι μεταξὺ 1400 καὶ 1200 π.Χ.

Ἡ ἐξέταση  τῶν  ὀστράκων ποὺ  συλλέχτηκαν  ἀπὸ τοὺς παραπάνω μηκυναϊκοὺς τάφους ἔδειξε ὅτι αὐτὰ προέρχονταν  ἀπὸ ἀγγεῖα διαφόρων εἰδῶν καὶ ποιοτήτων. Μερικὰ  ἀπὸ τὰ ὄστρακα αὐτὰ συλλέχτηκαν κατὰ τὴν ἀρχικὴ ἐπιφανειακὴ ἔρευνα  πρὶν ἀκόμη ἀρχίσει ἡ συστηματικὴ ἀνασκαφὴ τῶν τάφων καὶ κατατάχθηκαν στὴν προϊστορικὴ ἐποχή. Μερικὰ ὄστρακα προέρχονταν  ἀπὸ χειροποίητα μονόχρωμα χονδροειδὴ εἴδη μὲ ποικιλία ἀποχρώσεων τοῦ πηλοῦ ἡ ὁποία ὀφειλόταν στὸν διαφορετικὸ βαθμὸ ψησίματος. Τὰ ὄστρακα αὐτὰ παρουσίαζαν ὁμοιότητες μὲ τὰ εὑρήματα τῶν Ζερελίων. Βρέθηκε καὶ μία πλούσια συλλογὴ ζωγραφισμένων λεπτῶν μινύειων τροχήλατων ἀγγείων, ὅπως καὶ μελαμβαφεῖς σκύφοι  τοῦ 5ου – 4ου αἰῶνα π.Χ. Διαβάστε περισσότερα

7. Ὁ νεολιθικὸς οἰκισμὸς «Καμάρα»

Ἡ νεολιθικὴ θέση Καμάρα κηρύχθηκε ἀρχαιολογικὸς χῶρος  μὲ τὸ  σκεπτικό: «κηρύσσουμε ὡς ἀρχαιολογικὸ χῶρο τὸν χαμηλὸ λόφο («μαγοῦλα»), ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὴ θέση «Καμάρα», Κοινότητος Δρυμῶνος, στὴ χ.θ. 271.300 τοῦ ὁδικοῦ ἄξονα Π.Α.Θ.Ε., γιὰ τὴν καλύτερη προστασία τοῦ ἐκεῖ ἐντοπισθέντος προϊστορικοῦ οἰκισμοῦ Νεολιθικῆς Ἐποχῆς».

Ὁ οἰκισμὸς «Καμάρα», στὴν παραπάνω σαφῶς ὁριζόμενη θέση, 271.300 μέτρα  ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν ἐθνικὴ ὁδὸ Ἀθηνῶν – Θεσσαλονίκης, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς  ἄλλες οἰκιστικὲς θέσεις τῆς περιοχῆς, δὲν ἦταν χτισμένος σὲ λόφο ἀλλὰ σὲ ἕνα χαμηλὸ ἔξαρμα. Γι’ αὐτὸ ἦταν ἀπαραίτητη ἡ ἀργολιθοδομικὴ κατασκευὴ στὸ κάτω μέρος τῶν τοίχων τῶν σπιτιῶν ποὺ  παρατηρήθηκε στὸν οἰκισμὸ αὐτόν.

Οἱ οἰκίες τῆς «Καμάρας» ἦταν πασσαλόπηκτες  μὲ τοίχους καμωμένους   ἀπὸ πλεγμένα καλάμια καὶ κλαδιὰ καὶ ἐπιχρισμένους ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικὰ μὲ πηλό. Στὶς  βάσεις  τῶν τοίχων εἶχαν  ἀργολιθοδομικὴ κατασκευή, γιὰ τὴν προστασία  ἀπὸ τὴν διάβρωση. Διαβάστε περισσότερα