Γεωμορφολογία τῆς περιοχῆς Ἁλμυροῦ
Εἰσαγωγικὸ σημείωμα
Πρὶν ἐπιχειρήσουμε τὴν καταγραφὴ τοῦ βίου καὶ τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔζησαν κατὰ τὴν ἀρχαιότητα στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τοῦ Ἁλμυροῦ τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, τῆς περιοχῆς, δηλαδή, ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἀρχαιότητα καλυπτόταν κάτω ἀπὸ τὴν ὀνομασία «Ἀχαΐα Φθιώτιδα», θεωροῦμε ἀπαραίτητο νὰ περιγράψουμε, σὲ γενικὲς γραμμές, τὸν χῶρο καὶ τὸ φυσικὸ περιβάλλον μέσα στὸ ὁποῖο διαδραματίστηκαν οἱ ὅποιες καταστάσεις κυριάρχησαν στὸν τόπο αὐτὸν καὶ τὰ ὅσα γεγονότα συγκρὀτησαν τὴν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ τόπου κατὰ τὴν ἀρχαία ἐποχή.
Θεωροῦμε ἀπαραίτητη τὴν περιγραφὴ αὐτὴ ἐπειδὴ θεωροῦμε ὅτι ἡ σχέση μεταξὺ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἑνὸς τόπου, τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος μιᾶς ὁποιασδήποτε γεωγραφικῆς περιοχῆς, καὶ τῶν ὅσων γεγονότων διαδραματίζονται σ’ αὐτόν, τῆς ἱστορίας, δηλαδή, τοῦ τόπου αὐτοῦ, ἀντιπαραβάλλεται πρὸς τὴν σχέση ἡ ὁποία ὑπάρχει μεταξὺ τοῦ «σκηνικοῦ» ἤ τῶν «σκηνικῶν» τὰ ὁποῖα στήνονται ἤ ἐπιλέγονται γιὰ τὴν ἀναπαράσταση ἑνὸς θεατρικοῦ ἤ κινηματογραφικοῦ ἔργου καὶ τῆς ὑπόθεσης τοῦ ἔργου αὐτοῦ, τὴν σχέση, δηλαδή, μεταξὺ τοῦ «σκηνικοῦ» καὶ τοῦ «σεναρίου» τοῦ ἔργου.
Ὅπως τὰ «σκηνικὰ» τῶν θεατρικῶν ἤ κινηματογραφικῶν ἔργων ἀποτελοῦν τὸ περιβάλλον ἐντὸς τοῦ ὁποίου «παίζεται» καὶ ἐξελίσσεται ἡ ὑπόθεση τοῦ σεναρίου ἔτσι καὶ τὸ ἐξωτερικὸ φυσικὸ καὶ γεωγραφικὸ περιβάλλον ἑνὸς τόπου ἤ μιᾶς περιοχῆς εἶναι τὸ «σκηνικὸ» ἐντὸς τοῦ ὁποίου «παίζεται» καὶ «ἐξελίσσεται» τὸ «ἔργο» τῆς ἀνθρώπινης παρουσίας καὶ δραστηριότητας σ’ αὐτό, τὸ «σκηνικὸ» ἐντὸς τοῦ ὁποίου πραγματώνεται ἡ «ἱστορία» του.
Ὅπως θεωρεῖται παραδεκτὸ ὅτι γιὰ νὰ κατανοηθεῖ καὶ νὰ γίνει σαφῶς ἀντιληπτὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ «ἑρμηνευτεῖ» στὴν βαθύτητα καὶ τὴν πληρότητά του ἕνα θεατρικὸ ἤ ἕνα κινηματογραφικὸ ἔργο πρέπει νὰ γίνεται κατανοητὸ καὶ ἀντιληπτὸ τὸ σκηνικὸ μέσα στὸ ὁποῖο τὸ ἔργο αὐτὸ πραγματώνεται, γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους, ἡ γνωριμία, ἡ ἀντίληψη καὶ ἡ κατανόηση τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἑνὸς τόπου θεωρεῖται ἀπαραίτητη καὶ ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ τὴν γνωριμία, τὴν ἀποκρυπτογράφηση, τὴν δικαιολόγηση, τὴν κατανόηση καὶ τὴν ἑρμηνεία τῶν δραστηριοτήτων καὶ τῆς ἱστορικῆς πορείας τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔζησαν σ’ αὐτόν.
Ὑπάρχει, ὡστόσο, μία οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῆς σχέσης τοῦ θεατρικοῦ ἤ κινηματογραφικοῦ «σκηνικοῦ» καὶ τοῦ θεατρικοῦ ἤ κινηματογραφικοῦ ἔργου τὸ ὁποῖο παίζεται σ’ αὐτὸ καὶ τῆς σχέσης μεταξὺ τοῦ ἐξωτερικοῦ φυσικοῦ καὶ γεωγραφικοῦ περιβάλλοντος ἑνὸς τόπου καὶ τοῦ «ἀνθρώπινου ἔργου», τὸ ὁποῖο διαδραματίζεται σ’ αὐτό, ἤτοι τῆς ἱστορίας αὐτοῦ τοῦ τόπου.
Στὸ θεατρικὸ ἤ στὸ κινηματογραφικὸ ἔργο ὁλόκληρο τὸ σκηνικὸ στήνεται, ἐπιλέγεται, διαμορφώνεται καὶ τροποποιεῖται κάθε τόσο, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διεξαγωγῆς τῆς ὑπόθεσης τοῦ ἔργου, γιὰ νὰ «ταιριάζει» μὲ τὶς ἑκάστοτε ἀπαιτήσεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ὑπόθεσης τοῦ σεναρίου. Στὸ θέατρο καὶ στὸν κινηματογράφο πρῶτα γράφεται, διαμορφώνεται καὶ ὑπάρχει τὸ θεατρικὸ ἤ τὸ κινηματογραφικὸ σενάριο τοῦ ἔργου, σύμφωνα μὲ τὶς προθέσεις, τὶς σκέψεις καὶ τοὺς σκοποὺς τοῦ σεναριογράφου, χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἐκ τῶν προτέρων δεδομένο τὸ σκηνικὸ ἐντὸς τοῦ ὁποίου θὰ «παιχθεῖ» τὸ ἔργο, καὶ κατόπιν διαμορφώνεται καὶ στήνεται τὸ σκηνικὸ ἤ ἐπιλέγεται τὸ κατάλληλο φυσικὸ περιβάλλον γιὰ νὰ «παιχθεῖ» τὸ ἔργο, ἔτσι ὥστε νὰ ἐξυπηρετοῦνται καὶ νὰ καλύπτονται οἱ ἀνάγκες καὶ οἱ ἀπαιτήσεις τοῦ θεατρικοῦ ἤ τοῦ κινηματογραφικοῦ ἔργου τὸ ὁποῖο πρόκειται νὰ παιχθεῖ.
Δὲν συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο καὶ στὸ «ἔργο» τῆς ζωῆς, στὸ «ἔργο» τῆς ἱστορίας ἑνὸς τόπου. Στὴ ζωὴ καὶ στὶς κοινωνίες, ἀλλὰ καὶ στὴν «ἱστορία» τους, ἀντιθέτως μὲ ὅ,τι συμβαίνει στὸ θεατρικὸ καὶ στὸ κινηματογραφικὸ ἔργο, εἶναι δεδομένο καὶ ὑπαρκτὸ ἐκ τῶν προτέρων καὶ ὑποχρεωτικῶς ἀποδεκτὸ τὸ «σκηνικὸ» καὶ εἶναι τὸ «ἔργο» ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο προσαρμόζεται, διαμορφώνεται καὶ διεξάγεται ἀναγκαστικῶς συμφώνως μὲ ὅσα καὶ ὅπως τὸ ὑπαρκτὸ καὶ δεδομένο «σκηνικὸ» τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τοῦ γύρω χώρου ἐπιβάλλει.
Ἡ ὅλη ζωὴ ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορία καὶ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ζοῦν καὶ δημιουργοῦν σ’ ἕνα τόπο διαμορφώνονται ὅπως ἐπιβάλλει καὶ καθιστᾶ ὑποχρεωτικὸ τὸ ὑπάρχον καὶ δεδομένο γύρω ἀπὸ αὐτοὺς φυσικὸ γεωγραφικὸ περιβάλλον καὶ ἡ ὅλη δραστηριότητα τῶν κατοίκων του προσαρμόζεται πρὸς αὐτό.
Σὲ κάθε, ὡστόσο, περίπτωση, εἴτε πρόκειται γιὰ θεατρικὸ ἤ κινηματογραφικὸ ἔργο, εἴτε πρόκειται γιὰ τὴν ἱστορία ἑνὸς τόπου καὶ τὴ ζωὴ καὶ τὶς δραστηριότητες τῶν κατοίκων αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἡ γνωριμία καὶ ἡ σαφὴς ἀντίληψη καὶ κατανόηση τοῦ «σκηνικοῦ» εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν κατανόηση καὶ τὴν «ἑρμηνεία» τοῦ «ἔργου».
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἐκτιμοῦμε ὅτι ἡ πληροφόρηση γιὰ τὸ φυσικὸ περιβάλλον τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἁλμυροῦ εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν κατανόηση τῆς ἱστορίας τῆς ἱστορίας τῆς περιοχῆς αὐτῆς καὶ γι’ αὐτὸ καταχωροῦμε στὴ συνέχεια ὅσες σχετικὲς πληροφορίες θεωροῦμε χρήσιμες.