Μήπως ἡ Ἕλλη δὲν πνίγηκε στὸν Ἑλλήσποντο»η ?Ελλη

 Βίκτωρ Κ. Κοντονάτσιος
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΠΜΙΓΗΚΗ Η ΕΛΛΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟ;

Πολύ γνωστός, αγαπητός και διαδεδομένος στην Άλο και την περιοχή της πρέπει να ήταν ο μύθος για την απόπειρα θυσίας του Φρίξου και της Έλλης και την φυγή τους προς την Κολχίδα πάνω στο κριάρι. Πολλοί μύθοι της περιοχής πρέπει να συνδέονταν με το γεγονός της πρώτης αυτής, πριν από την Αργοναυτική, ναυτικής εκστρατείας των Ελλήνων προς τα μέρη του Ευξείνου Πόντου. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί ότι σημαίνει το γεγονός ότι όλες οι σειρές νομισμάτων της Παλαιάς και της Νέας Άλου έχουν στη μία όψη το κεφάλι του Λαφύστιου Δία και στην άλλη τον Φρίξο ή την Έλλη πάνω στο κριάρι που πετάει πάνω από τη θάλασσα. Κανένα άλλο περιστατικό της ιστορίας τους και της μυθολογίας τους δεν θεώρησαν οι Αλείς άξιο να τιμήσουν απεικονίζοντάς το στα νομίσματά τους. Διαβάστε περισσότερα

Οι προσπάθειες του Νικολάου Γιαννοπούλου για την εγκατάσταση των Αγχιαλιτών στην περιοχή του Αλμυρού.

Βίκτωρ Κοντονάτσιος
πρόεδρος
της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού
«Όθρυς»

Προσπάθειες του Νικόλαου Γιαννόπουλου
για την εγκατάσταση των Αγχιαλιτών προσφύγων
στην περιοχή Αλμυρού

Η αποκατάσταση των προσφύγων από την Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας και η προσωρινή εγκατάστασή τους στην περιοχή Αλμυρού είχε, από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους, δημιουργήσει πολλούς προβληματισμούς και σκέψεις και στους ντόπιους κατοίκους της περιοχής. Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι, είτε είχαν κάποια αρμοδιότητα είτε ήταν απλοί πολίτες, είχαν εκφράσει γνώμες και απόψεις ως προς το μέρος που έπρεπε να επιλεγεί για την μόνιμη εγκατάστασή τους. Διαβάστε περισσότερα

Ἡ φθιωτικὴ πόλις Ἴτωνος

Νικόλαος Ι. Γιαννόπουλος

Η ΦΘΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΣ ΙΤΩΝΟΣ

«Ὁ Στράβων λέγει ὅτι ἡ ῎Αλος ἀπέχει τοῦ ᾿Ιτώνου περὶ ἑξήκοντα σταδίους, παρακατιὼν δὲ συγκρίνων ὁ αὐτὸς γωγράφος τὰς ἀποστάσεις μεταξύ Φθιωτίδων Θηβῶν καὶ Ἄλου λέγει ὅτι ἡ τελευταία διέχει Θηβῶν περὶ ἑκατὸν σταδίους. Λαμβάνοντες δὲ ὡς κέντρον τὰ ἐρείπια τῆς Ἄλου καὶ συγκρίνοντες τὴν ἀπόστασιν αὐτῶν πρὸς τὴν τῶν Θηβῶν καὶ τῆς Ἰτώνου, ὀφείλομεν ἀναζητῆσαι τὴν θέσιν τῆς τελευταίας εἰς θέσιν πλησιεστέραν τῶν Θηβῶν. Διαβάστε περισσότερα

Νικόλαος Γιαννόπουλος

Βίκτωρ Κων. Κοντονάτσιος
Πρόεδρος Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς»

Νικόλαος Γιαννόπουλος

Ανιχνεύοντας την νεότερη ιστορία του Αλμυρού δύσκολα μπορεί να βρεθεί ισχυρότερη και λαμπρότερη προσωπικότητα από αυτήν του Νικόλαου Γιαννόπουλου του Ιωάννου. Η πολύπλευρη δραστηριότητά του, η σημαντικότατη προσφορά του και τα πολυάριθμα δημοσιεύματά του, πολλά από τα οποία δεν έχουν ακόμη εντοπισθεί, καθιστούν αδύνατη την προσπάθεια να περιγραφεί σ΄ ένα σύντομο δημοσίευμα η ζωή και το έργο του. Αποσπασματικές αναφορές μόνο μπορεί να γίνουν. Και αυτό θα τολμήσουμε.. Διαβάστε περισσότερα

Αρχαιολογική Εκδρομή στη Γούρα

Νικόλαος Ι. Γιαννόπουλος  

Έκθεσις αρχαιολογικής εκδρομής υποβληθείσα εις τον κ. Πρόεδρον της εν Αλμυρώ Φιλαρχαίου Εταιρείας «Όθρυος»1  για την Γούρα και την περιοχή της.

Σχόλια,  σημειώσεις, επεξηγηματικές συμπληρώσεις, προσαρμογή στη σύγχρονη γλώσσα από τον Βίκτωρα Κ. Κοντονάτσιο.

 

Α΄ Δήμος Όθρυος

Κύριε Πρόεδρε,

Στις 12 Αυγούστου του 1900  πραγματοποίησα εκδρομή στη Γούρα. Η Γούρα έχει την πρώτη της αρχή στον 12ο αιώνα, αφού ο Εβραίος γεωγράφος Βενιαμίν Τουδέλας, ο οποίος περιηγήθηκε την εποχή εκείνη την Ανατολή, για να εξακριβώσει την ύπαρξη Εβραίων, λέει  «βορειότερα της Λαμίας ζουν οι Βλάχοι  [φυλή ληστρική και αγρία] ειδωλολατρική στο θρήσκευμα που μιλάει μια γλώσσα παρόμοια με την ισπανική». Οι Βλάχοι αυτοί, κατοικώντας γύρω από μια πηγή (γούρα στη βλάχικη γλώσσα), ονόμασαν και το χωριό τους Γούρα. Αργότερα, κατά την εποχή της κατάκτησης της Ελλάδας από τους Τούρκους, οι γύρω από την πηγή αυτή Έλληνες συγκατοίκησαν στο ίδιο μέρος επειδή η θέση ήταν οχυρή και έτσι σιγά σιγά αυξανόταν ο πληθυσμός της Γούρας και έφτασε, στις αρχές του αιώνα τούτου, στις 1800 οικογένειες. Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Ευθυμίου: Ένα πολύ πετυχημένο μάθημα Ιστορίας

 

maxresdefault

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 23 Ιανουαρίου η ομιλία της διακεκριμένης ιστορικού του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρίας Ευθυμίου στον Αλμυρό, μετά από πρόσκληση της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς». Διαβάστε περισσότερα

Αλμυρός 1881-1940

Αλμυρός 1881-1940
18 +1 τόμοι της εκδόσεως του Εθνικού Τυπογραφείου «Ο Αλμυρός από το 1881 έως το 1940. Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος. Όψεις της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ιστορίας της ευρύτερης περιοχής».  Ερευνητές και συγγραφείς: ο Δημήτρης Γεωργίκος και η Γιαννούλα Ζγουλέτα». Αμέτρητες πληροφορίες, μέσα από  αδημοσίευτα επίσημα έγγραφα, επιστολές, άγνωστα ιστορικά ντοκουμέντα, άφθονο πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό, που θα ενθουσιάσουν κάθε ιστορικό,  ερευνητή και κάθε φιλίστορα. Ο κ. Δημ. Γεωργίκος, ο ένας εκ των συγγραφέων,  αυτοπροσώπως, μάς επισκέφθηκε στα γραφεία της Φιλαρχαίου, και μάς χάρισε αυτό σημαντικό έργο για τη Βιβλιοθήκη μας.
Μοναδικό και πολύτιμο για όλους μας, για να δούμε με νέα ματιά την ιστορία του τόπου μας.
Είναι ελεύθερη η επίσκεψη και η μελέτη στη βιβλιοθήκη μας για όσους το επιθυμούν.
 ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους συγγραφείς και ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την πολύτιμη προσφορά!

Νέα έκδοση: «Αλμυρός 1880-1940, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος»

Η ιστορική Βιβλιοθήκη της Φιλαρχαίου εμπλουτίσθηκε με ένα ανεκτίμητο έργο. Μία σειρά 18 τόμων με τον τίτλο «Αλμυρός 1880-1940, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος. Όψεις της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ιστορίας της ευρύτερης περιοχής». Σε έκδοση του Εθνικού Τυπογραφείου. Ερευνητές και συγγραφείς: ο Δημήτρης Γεωργίκος και η Γιαννούλα Ζγουλέτα, δύο άξια παιδιά του τόπου μας, που τιμούν την καταγωγή τους και εμείς είμαστε υπερήφανοι γι΄αυτά. Η προσφορά τους είναι πολύ σημαντική. Αμέτρητες πληροφορίες, άγνωστα ιστορικά ντοκουμέντα, άφθονο πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό, που θα ενθουσιάσουν κάθε ιστορικό ερευνητή και κάθε φιλίστορα. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους συγγραφείς και ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την πολύτιμη προσφορά!

Η βιβλιοθήκη είναι προσβάσιμη σε κάθε μελετητή, ερευνητή, ιστορικό, φιλίστορα. Όποιος επιθυμεί να μελετήσει κάτι μπορεί να τηλεφωνήσει στα νούμερα επικοινωνίας. Δεν είναι δανειστική, αλλά μπορεί ο ενδιαφερόμενος να μελετήσει στον χώρο μας, να κρατήσει σημειώσεις ή να φωτογραφίσει αυτό που τον ενδιαφέρει.

ΤΟ 25ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ «ΔΕΛΤΙΟΥ» ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΧΑΙΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΛΜΥΡΟΥ «ΟΘΡΥΣ»

Για 25η συνεχή χρονιά η Φιλάρχαιος Εταιρεία Αλμυρού ΟΘΡΥΣ, συνεχίζοντας, με συνέπεια και αγάπη για τον τόπο, την εκδοτική της προσπάθεια, ανακοινώνει την έκδοση του νέου της Τεύχους του ΔΕΛΤΙΟΥ. Ένα τεύχος το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένας τόμος σεβαστού όγκου, 318 σελίδων. Το «Δελτίο» είναι η μοναδική επιστημονική, ιστορική έκδοση στον Δήμο Αλμυρού, με πανελλήνια αλλά και ευρωπαϊκή εμβέλεια, που καταγράφει και προβάλλει την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής.  Από το 1997, αδιαλείπτως κάθε χρόνο, η Φιλάρχαιος, μέσα από το Δελτίο της, παρουσιάζει θέματα τοπικής ιστορίας, αρχαιολογίας και λαογραφίας, που αφορούν την περιοχή του Αλμυρού αλλά και όλη τη Θεσσαλία.

Το 25ο Τεύχος έχει ιδιαίτερη σημασία και ξεχωριστό ενδιαφέρον, αφού είναι αφιερωματικό και μάλιστα  το 3ο αφιερωματικό τεύχος μετά τα αφιερώματα στον πόλεμο του 1940-41 (17o  τεύχος, 2013) και τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 (24ο  τεύχος, 2021). Έτσι το 25ο είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από το πλέον τραγικό γεγονός στη νεώτερη ιστορία της χώρας μας.    Δεν θα μπορούσε βέβαια η Φιλάρχαιος να λείψει από το πανελλήνιο αφιέρωμα μνήμης στην Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή.

Στο νέο τεύχος του 2022 παρουσιάζονται δέκα πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες τοπικών ερευνητών και συγγραφέων, οι οποίες αναφέρονται στην συμμετοχή και προσφορά της επαρχίας του Αλμυρού και των κατοίκων του στην Μικρασιατική Εκστρατεία και την επακόλουθη οδυνηρή Καταστροφή.

  • Ιωάννα Κενανίδου, «Δύο αιώνες ελεύθερη Ελλάδα»
  • Γεώργιος Λασκαρίδης «Συνθήκες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας»
  • Χρήστος Τρικαλινός, «Αθανάσιος Φράγκου. Ο στρατηγός από τη Σούρπη»
  • Βασίλειος Φυτιλής, «Η δίκη των έξι»
  • Χρύσα Μαρδάκη, «Ό,τι ο πόλεμος σκοτώνει, η μνήμη το ξαναγεννά. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του Αλμυρού Μαγνησίας»
  • Ζωή Μακρονάσιου, Συνοικισμός (ποίημα)

Στις πέτρες του Μεριά (ποίημα)

  • Χρυσούλα Κοντογεωργάκη, «Ο Αλμυρός στην Μικρασιατική Εκστρατεία»
  • Τριαντάφυλλος Σπανός, «Η Σούρπη στην Μικρασιατική Εκστρατεία»
  • Βίκτωρ Κοντονάτσιος, «Η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Μικρασιατική Καταστροφή με αναμνήσεις Αλμυριωτών»
  • Ηρακλής Παπαδόπουλος, «Αναζητώντας την Ραχήλ. Ταξίδι στις πατρογονικές εστίες των Ευξεινουπολιτών»

Προηγούνται Τα Προλογικά του επιμελητού της εκδόσεως κ. Βίκτωρος Κοντονάτσιου.

Συμπεριλαμβάνονται επίσης, σε επιμέλεια της προέδρου κ. Χρυσούλας Κοντογεωργάκη, η στήλη «Έργα και Ημέραι» της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς», όπου αναφέρονται οι δράσεις κατά τα έτη 2020 έως και 2022, και η Βιβλιοπαρουσίαση των νέων εκδόσεων που έχουν παραληφθεί στη Βιβλιοθήκη της Φιλαρχαίου.

Στο τέλος ακολουθεί ο κατάλογος με τα Νέα Μέλη που έχουν εγγραφεί κατά τα έτη 2021 και 2022.

Αξίζει να αναφερθεί πως την εικόνα του εμπροσθόφυλλου κοσμεί ο πίνακας ζωγραφικής της Αλμυριώτισσας κ. Ευαγγελίας Αναργ. Κοντογεωργάκη, «Σμύρνη 14 Σεπτεμβρίου 1922».  Είναι έργο του 1995, διαστάσεων 2,50×1,80 m, σε σκοτεινές, συμβολικές των γεγονότων της ημέρας εκείνης, αποχρώσεις του γκρίζου, καφέ και μπεζ. Κοσμούσε επί χρόνια την ταβέρνα «Ο Πανάγος» του κ. Παναγιώτου Μπούντη στην Ευξεινούπολη. Σήμερα κοσμεί το σπίτι του ιδίου, θυμίζοντας τον ακατάλυτο σύνδεσμο των Ευξεινουπολιτών και των άλλων προσφύγων της περιοχής Αλμυρού με τις «αλησμόνητες πατρίδες».

Η παρουσίαση του 25ου  τεύχους του ΔΕΛΤΙΟΥ θα γίνει  την Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου 2022, στις 6 το απόγευμα, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αλμυρού. Λεπτομέρειες για την παρουσίαση θα ανακοινωθούν με νεώτερα δημοσιεύματα.

Χρυσούλα Δ. Κοντογεωργάκη

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο ΑΛΜΥΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΤΑ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ,ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ :ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΣΠΑΝΟΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΟΥΡΠΗΣ –ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΦΙΛΑΡΧΑΙΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΛΜΥΡΟΥ

Η συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής του Αλμυρού Μαγνησίας στον απελευθερωτικό Αγώνα του 1821 δεν έχει καταγραφεί σε πολλές ιστορικές έρευνες μέχρι τώρα και ο βασικός λόγος είναι ότι δεν έγιναν σημαντικές μάχες στον Αλμυρό και στην ευρύτερη περιοχή του, που τελικά δεν ελευθερώθηκε στον Ξεσηκωμό του Γένους των Ελλήνων το 1821.Βασική πηγή πληροφόρησης για τον Αλμυρό στην Επανάσταση του 1821 παραμένουν οι δημοσιεύσεις του κορυφαίου ερευνητή της τοπικής μας ιστορίας και προέδρου της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού Βίκτωρα Κοντονάτσιου : α) στο ιστορικό συνέδριο Αλμυρού – τα Αχαιοφθιωτικά Β΄,εκδ.Δήμου Αλμυρού 1997, η περιοχή του Αλμυρού στην Τουρκοκρατία β) Το απελευθερωτικό κίνημα του 1821 -Αλμυριώτες αγωνιστές ,δημοσίευση στο ιστορικό πόνημά του: Η περιοχή του Αλμυρού στην Ιστορία,εκδ. Φιλαρχαίου 2016 γ) Η ιστορία της περιοχής Αλμυρού σε δέκα μαθήματα,εκδ . Φιλαρχαίου 2019 .Ήταν η κύρια βιβλιογραφία στην οποία στηρίχθηκε η παρούσα έρευνα.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ
Τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου ,περί το 1400,είχαν επικρατήσει στη Θεσσαλία μεγαλοιδιοκτήτες γης , Έλληνες αλλά και Σέρβοι τοπάρχες, που επέβαλλαν αβάστακτους ,απίθανους , φόρους στο ντόπιο πληθυσμό, όπως π.χ. φόρος αγγαρείας, ψωμοζητείας, καστροκτησίας ,πλοήγησης κ.ά. Γάλλος περιηγητής ανέφερε μάλιστα ότι’’ αμφιβάλλω αν οι Θεσσαλοί στεναχωρήθηκαν από τον ερχομό των Τούρκων ,των νέων κατακτητών’’. Αδιάφορα, ειρηνικά, δέχθηκαν οι Θεσσαλοί τελικά την επέλαση των Οθωμανών, άλλωστε δεν αισθάνονταν πλέον ως Βυζαντινοί υπήκοοι, αφού η άλλοτε κραταιά Βυζαντινή αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια . Κατακτήθηκε έτσι και η περιοχή του Αλμυρού αθόρυβα ,αναίμακτα,οι Τούρκοι είχαν την φήμη ότι δεν πείραζαν τους πληθυσμούς που παραδίνονταν ειρηνικά .Καταρχάς η πρώτη κατάκτηση έγινε το 1392-1396.Οι τοπικοί άρχοντες δεν αντιστάθηκαν ,περισσότερο τους ενδιέφερε να συνεργασθούν με τον νέο κατακτητή. Το 1396 αποχώρησαν οι Οθωμανοί ,αφού τα στρατεύματά τους μεταφέρθηκαν στη Μ.Ασία, για να αντιμετωπίσουν τις επιδρομές του Μογγόλου στρατηλάτη Ταμερλάνου. Επανήλθαν ωστόσο στο Θεσσαλικό χώρο το 1420-1440 με τον Τουρχάν μπέη. Μόνο ο Πτελεός , το λιμάνι του και η γύρω περιοχή δεν κατακτήθηκε, ως Βενετική κτήση, η περιοχή της Νικοπολίτα όπως ονομάζονταν ,που εκτείνονταν ως το σημερινό οικισμό του Αγ.Δημητρίου στο Αχίλλειο και την Χαμάκω. Μια εύφορη περιοχή ,με αμπέλια και τον περίφημο Πτελεάτικο οίνο, που εμπορεύονταν φυσικά οι Βενετοί. Ωστόσο τον Ιούλιο του 1470 κατακτήθηκε και ο Πτελεός από τον Μωάμεθ τον Πορθητή ,μαζί με την Χαλκίδα. Επειδή αντιστάθηκαν ,τέτοια διαταγή είχε ο Βενετός διοικητής της Καστροπολιτείας, τιμωρήθηκαν σκληρά ,ανελέητα, οι άνδρες άνω των 12 ετών σκοτώθηκαν και τα γυναικόπαιδα μεταφέρθηκαν στη Κων/πολη ,στην άσημη τότε συνοικία Φανάρι. Ο κάμπος του Αλμυρού στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας ερημώθηκε ,αραιοκατοικήθηκε,οι περισσότεροι φυγαδεύτηκαν στα ορεινά χωριά της Όρθρης. Οι Τούρκοι έφεραν μάλιστα και έποικους από τα βάθη της Ανατολίας ,τους Κονιάρους ,από το Ικόνιο,στα πεδινά χωριά. Διαφορετικές ωστόσο ΄΄Τουρκοκρατίες ΄΄υπήρξαν στην περιοχή του Αλμυρού. Ανάλογα με τα δοσίματα ,τους φόρους, το κάθε χωριό γνώρισε σκληρότερη ή ανεκτικότερη αντιμετώπιση από τους Τούρκους ζαμπίτες ,φοροεισπάκτορες. Δύο κοκόσια(φορολογικά διαμερίσματα) υπήρξαν στην περιοχή μας και 17 συνολικά τσιφλίκια ,χριστιανικά,δηλ.με αμιγή ελληνικό στοιχείο ως κολίγοι –τουρκικά και μικτά. Υπήρξαν ωστόσο και ελευθεροχώρια ,καθαρά ελληνικά ,που δεν ανήκαν σε τσιφλίκια, όπως ο τόπος μου η Σούρπη ,ο Πτελεός , ο Πλάτανος. Στήριγμα του ελληνικού ,χριστιανικού ,στοιχείου στην περιοχή μας ήταν αναμφίβολα η Άνω Μονή Παναγίας Ξενιάς. Σχολεία ,βιβλία και εκκλησίες εμφανίσθηκαν χάρις στους μοναχούς ,πρώτα στα ορεινά χωριά της Όρθρης και πολύ αργότερα στα πεδινά μέρη. Και αυτό γιατί μόνο Έλληνες ζούσαν στα ορεινά μας χωριά ,και δεν ενοχλούνταν οι Τούρκοι, ενώ στον κάμπο που υπήρχε έντονο τουρκικό στοιχείο υπήρξε αντίδραση για σχολεία-ναούς. Και αν κτίζονταν κάποιος ναίσκος στην πεδιάδα του Αλμυρού έπρεπε να είναι χαμηλός ,μικρός και έξω οπωσδήποτε από τον οικισμό, να μην τον πολυβλέπουν οι Τούρκοι ,όπως π.χ. ο Αγ.Χαράλαμπος στο Αιδίνι ή ο Αγ.Νικόλαος στα 1802 στον Αλμυρό. Χριστιανικοί όμως γάμοι ,βαπτίσεις ,κηδείες γίνονταν στα μέρη της περιοχής του Αλμυρού, που δεν είχαν ναό, αλλά μόνο εσωτερικά, σε σπίτια. Δεν μπορούσαν να γίνονται σε δημόσιο χώρο. Ακόμη και τα νεκροταφεία επιτρέπονταν αρκετά έξω από τα χωριά, χωρίς βέβαια ναό.

Η εύφορη πεδιάδα του Αλμυρού κατοικούνταν εκείνα τα προεπαναστατικά χρόνια από πολλούς Τούρκους, στην πόλη έδρευαν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και αυτό ήταν το βασικό εμπόδιο για την δημιουργία επαναστατικών κινημάτων. Ωστόσο πολλοί σκλαβωμένοι ‘’ραγιάδες’’ της περιοχής Αλμυρού έλαβαν μέρος στα επαναστατικά κινήματα της Ρούμελης ,του Μοριά και μάλιστα αρκετοί από αυτούς δεν γύρισαν μετά το τέλος του Αγώνα του 1821 στην πατρίδα τους, αφού όλη η περιοχή του Αλμυρού δεν απελευθερώθηκε και παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως το 1881.Έγιναν έτσι δημότες άλλων Δήμων στην ελεύθερη Ελλάδα και από τα αρχεία αυτών των Δήμων πληροφορούμαστε την συμμετοχή τους στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας του Έθνους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αλμυριώτης Γιάννης Τριανταφύλλου ή Καλογερογιάννης, που ως κάτοικος και δημότης Στυλίδας το 1841 ζητά από τον Δήμαρχο αριστείο ,παράσημο, για την συμμετοχή του ,λίγα χρόνια πριν, στην Επανάσταση του 1821(Δελτίο Φιλαρχαίου,τ.18,2014)
Kάνοντας πάλι μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην περίοδο της Τουρκοκρατίας στην περιοχή του Αλμυρού, τοποθετούμε την έναρξή της στα 1414,σαράντα χρόνια περίπου πριν την άλωση της Πόλης, όταν η Θεσσαλία ,ο Αλμυρός και η περιοχή του κυριεύονται από τον τουρκικό στρατό, τελευταίο δε μέρος που καταλαμβάνεται στη Θεσσαλία το 1470 ,με καταστροφή και ερήμωση ,είναι το σημαντικό λιμάνι του Βενετικού Πτελεού. Στους επόμενους αιώνες λοιμοί-θανατικά, λιμοί, σεισμοί και ληστείες οδηγούν στη δυστυχία και στην παρακμή την περιοχή του τουρκοκρατούμενου Αλμυρού, πολλοί κάτοικοι καταφεύγουν σε ορεινά χωριά στην Όθρυ (Κοκκωτοί ,Βρύναινα ,Παλαιός Πλάτανος)που αρχίζουν να ακμάζουν και βέβαια όπως προαναφέρθηκε στην Άνω Μονή Παναγίας Ξενιάς. Ένα μοναστήρι ,θρησκευτικό καταφύγιο, που αποτρέπει καταρχάς τον εξισλαμισμό των κατοίκων του Αλμυριώτικου κάμπου και δίνει στήριγμα ,οικονομικό και ηθικό στους δοκιμαζόμενους προγόνους μας. Μαλιστα στα 1817 ενθύμηση μοναχου της Ξενιάς καταγράφει αντίποινα των Τούρκων στο μοναστήρι : ’’σημειώνω τον καιρό που ήρθε ο Ντερβέναγας να κάψει τα χωριά Βρύναινα ,Κοκκωτοί ,ήρθε και στο μοναστήρι και εμείς οι πατέρες φύγαμε και κρυφθήκαμε στα δάση και στα σπήλαια, βάλαμε δε την Παναγιά σε τρύπα. Οι Αρβανίτες με τον Ντερβέναγα ,πεντακόσιοι νοματαίοι ,διαγούμησαν ,κούρσεψαν το βιός του μοναστηριού ,έβγαλαν και τις πέτρες από την εκκλησιά και ήταν το κακό μέγα και έγραψα την ενθύμηση …’’
Λίγο πριν τον Ξεσηκωμό των Ελλήνων ο Αλμυρός περιγράφεται από Έλληνες και ξένους περιηγητές(Γουίλιαμ Ληκ ,Αργύρης Φιλιππίδης) ως εξής : 1809 ,ο τόπος συνεχίζει να κατοικείται από ξένους, οι περισσότεροι ντόπιοι Αλμυριώτες παραμένουν και ζουν στα ορεινά χωριά της Όθρυος, τα κτήματα στην πεδιάδα ανήκουν σε Οθωμανούς και ο Αλμυρός έχει γύρω στα 300 σπίτια, 250 όπου μένουν οι Τούρκοι και 50 όπου μένουν Έλληνες .Σχεδόν όλα είναι στην αριστερή όχθη του Ξηριά, σπίτια με πλίθες που ανήκουν κυρίως σε Τούρκους, γύρω- γύρω δε υπάρχουν απέραντες καπνοφυτείες. Οι φορολογίες πολλές και βαριές, οι φοροεισπράκτορες ,ζαμπίτες, πιέζουν σε αφόρητο βαθμό τους σκλαβωμένους Έλληνες με το χαράτσι του Τούρκου βοεβόδα ,αλλά και την δεκάτη για την σοδειά και το τζελεπικό για τα κοπάδια και έτσι πολλοί κάτοικοι της περιοχής Αλμυρού κρύβονται στην Όθρυ και εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Αρκετά δε χωριά ,από ελευθεροχώρια ,γίνονται έτσι τσιφλίκια του Βελή πασά ,γιου του Αλή πασά των Ιωαννίνων, που εκείνα τα χρόνια διαφεντεύει ολόκληρη την Θεσσαλία Ο Βρετανός Dowell το 1802 γράφει μεταξύ άλλων για «μεγάλη πόλη , τον Ερμέρ στα τούρκικα, πρωτεύουσα της επαρχίας με εύφορη κοιλάδα ,με αρκετά τζαμιά και οι Τούρκοι αποτελούν το κυριότερο μέρος του πληθυσμού » .
Άλλωστε μόνο ένας ναός χριστιανικός είχε κτιστεί του Αγίου Νικολάου , που εγκαινιάστηκε εκείνη τη χρονιά το 1802 , ναός πολύ μικρός , που έπρεπε να είναι χαμηλότερος απ΄όλα τα τεμένη της πόλης.Eκκλησιά που κτίσθηκε με πολλούς κόπους και περιπέτειες όπως την μαρτυρική θυσία του γερο-Δήμου, που κρεμάσθηκε σε πλατάνι από φανατικούς Τούρκους στη πλατεία της πόλης.